‘Achterover-middenerin …. Achterover-middenerin.… Achterover-middenerin ….’. Mijn mantra op spannende momenten. Hoor ik je grinniken? Haha, nee, het is niet wat je denkt. Het is een opdracht. Schouders naar achteren, diep zitten op mijn billen, goed in evenwicht blijven. En ontspannen. Dan houd ik de controle in galop en vlieg ik bij onverwachte bewegingen van het paard er niet vanaf. ACHTEROVER! […]
Joeki houdt van tekenen. Dat doet zij niet onaardig. Ik misbruik Facebook af en toe om dat de hele wereld te vertellen. Tekenaar Wout had haar tekeningen ook voorbij zien komen. Ik ken Wout uit de tijd dat ik in Sittard woonde. We heractiveerden digitaal ons contact, en hij stuurde regelmatig sites en tips die Joeki gretig bekeek en navolgde.
Eind mei kwam de definitieve wake-up call. Puur een gevoel. Ik deed een klus voor een grote organisatie tegen een prima uurtarief. En qua werk redelijk hip: content management. Met gemak kon ik het hele jaar afmaken en het jaar erna misschien ook nog wel. Maar ik moest mijzelf teveel compromitteren, een soort politiek bedrijven als ik wat wilde bereiken.
Donderdag 28 juli ergens rond 11 uur gaat mijn mobiele telefoon. Ik zie een 020 nummer wat me in eerste instantie niet bekend voorkomt. Ik bedacht me dat het de woningbouwvereniging wel eens zou kunnen zijn waarbij we ons hadden ingeschreven voor een nieuwbouw appartement in Amstelveen. Drie dagen eerder hadden we zoals gebruikelijk alle benodigde documenten opgestuurd. Bij het tegenover liggende complex waren we uitgeloot.
Elke zaterdagmiddag haal ik mijn racefietsje van de vliering om de rest van de middag op een zeemleren kruis te stoempen door de dreven van de Achterhoek. Snelle Jelle in de kontzak. Bidon vol roosvicee en gaan. “Een blokkie om” van vijftig kilometer en daarna drinken we een glas bier op deze wekelijkse wereldprestatie. Geen peloton van twintig buikjes. Maar
Zal ik het doen, zal ik het niet doen, zal ik het doen, zal ik het niet doen. De hele reis vraag ik mezelf af of ik het ga zeggen of niet. Mijn hart schreeuwt heel hard ja! Maar mijn verstand houdt mij tegen. Angst, dat het contact wat we hebben anders zal worden. Ik hecht heel veel waarde aan
Marrigt van der Valk Lees verder
“Ik mag niet dood.” Jouw stem aan de andere kant van de lijn, van het leven zo lijkt het, breekt. Je wereld stort in. De nog functionerende helft van je lichaam doet dat onder voortdurend protest. Alles wat nog beweegt van binnen en van buiten doet dat met steeds meer pijn en moeite. Maar ze vinden je nog te vitaal.
Zijn antwoord was kort en simpel. Hij keek me niet aan toen hij het zei. Mijn vraag was ook kort, maar verre van simpel. “Dus je gaat je vrouw nooit verlaten voor mij?” Het is zo’n vraag waar je maar één antwoord op wilt. Die stel je pas op het moment dat je denkt dat je dat antwoord gaat krijgen.
Al jaren roep ik dat ik graag weer wil leren. Natuurlijk leer je elke dag, zeker in mijn vak als trainer en coach. Maar nee ik bedoel echt weer een vak leren. Je hersenen pijnigen en in een groep, een klasje, boeken en een docent. Alleen en met elkaar leren. Mijn hoogste opleiding is Maatschappelijk Werk en na mijn opleiding
Het is halverwege 2016 en ik heb een paar uur staan wachten op mijn bijzondere moment: een ontmoeting met Tim Cook, CEO van Apple. Het was voor mij de kroon op 10 jaar bezig zijn met iets wat me enorm veel voldoening geeft: schrijven over Apple. iCulture.nl bestaat deze maand tien jaar en het is ook bijna tien jaar geleden
Gonny van der Zwaag Lees verder
