We zien het al helemaal voor ons. Als alle kinderen met hun partners twee kinderen krijgen zitten we ooit misschien wel met zijn 26-en aan het kerstdiner. Zes-en-twintig! Een jaar geleden zag mijn wereld er anders uit. Vrijgezel en op zoek. Naar die ene, al had ik geen idee hoe ze eruit zou zien, waar ze woonde, hoe ze zou […]
‘Prima’, antwoordt hij koeltjes, wanneer ik hem vraag hoe het nu met hem gaat. Maar ik zie het schuldgevoel in zijn ogen. Boos kan ik niet op hem worden. Hij heeft geleerd. Eerder die week nam hij een onverstandige beslissing; een ander had iets kwetsends gezegd over iemand die hem dierbaar is, waarop hij diens excuses had geëist. En zo
Ik rij de oprit op, draai mijn sleutel om en trek de handrem aan. Het is een prachtige, warme zomerdag in juli, waarop ik terugkom van een bezoek aan mijn vader. Mijn moeder had me de dag ervoor gebeld. ‘Je moet niet schrikken hoor’, begon ze het gesprek – een opening die geruststellend bedoeld is maar zelden goed nieuws inluidt.
Het is 25 november wanneer ik bij mijn loopbaancoach zit en de tranen me anderhalf uur lang onophoudelijk over de wangen biggelen. Het is op en ik ben de wanhoop nabij. Het besef dat het tijd is voor een grote ommezwaai, sudderde al een hele poos. Jaren lang. Maar sudderen is een langzaam proces waarin ik zonder het me goed
Op 15 november was ik precies één jaar gescheiden. Niet formeel -want niet getrouwd maar samenwonend-, maar als na achttien jaar een einde aan je relatie komt doet scheiden net zo goed pijn. Terugkijkend op dat jaar denk ik voornamelijk aan een moment daarvóór: het moment dat ik me besefte dat de relatie niet meer te redden was en het
