2016 was niet mijn jaar. Ik kan het mooier proberen te maken dan het was, dat is me het afgelopen jaar online behoorlijk goed gelukt al zeg ik het zelf. Mijn jaar begon met de behandeling van het voorstadium baarmoederhalskanker. Een relatief eenvoudige behandeling, maar wat heb ik me er in vergist. Zowel fysiek als mentaal. Ik zat mezelf ontzettend […]
Mijn moment van 2016 was toen het jaar nog maar een kwartier oud was. Oudejaarsavond 2015 was zo gezellig. Met de kinderen, mijn vriendin, vrienden, kinderen van vrienden, en m’n ex met haar vriend kwamen tegen middernacht ook nog met champagne. Heerlijke vrolijke sfeer, wijntjes, verhalen, zoals het moet zijn. Middernacht, champagne, knuffels. En zoals ieder jaar had ik weer
Ze pakt haar telefoon. Scrollend door onze playlist vindt mijn vrouw precies het goede nummer. De Sonos gaat aan. Bij de eerste geluidjes beginnen we meteen te dansen. Het zal er vast leuk uitzien, bedenk ik me: twee hele kleine kinderen en twee volwassenen. En natuurlijk onze hond, die kwispelend door de hossende roedel heen loopt en — vermoeden wij
Ik ken Niels Schuddeboom nu zo’n 8 jaar. We leren elkaar kennen via Twitter waar hij vraagt of hij mee mag lezen met mijn afstudeerscriptie die gaat over hoe we ziekenhuizen kunnen helpen veranderen. Ik vind het bijzonder dat iemand dat zomaar aanbiedt en vraag hem waarom. “Ik ben altijd benieuwd of ik misschien van waarde zou kunnen zijn voor
Maarten den Braber Lees verder
Sport is meer dan bewegen alleen Als je er in geloofd, kun je je dromen waarmaken. Je zal er wel altijd je stinkende best voor moeten doen, want het komt je niet aanwaaien. Het is mooi maar ook zwaar, moeilijk, oneerlijk en soms ook gewoon onterrecht, maar opgeven is geen optie als je iets wil. Iets wat ik van mijn
Een engel met zachte witte kleine vleugels. Op 7 mei daalde hij neer in mijn leven. En het lukte hem. Of misschien lukte het mijzelf. Hij temde de draak. Tot die tijd was het hectisch geweest. Met in het begin van het jaar een nieuwe naam voor het bedrijf. Een naam die beter vertelt wat we doen. Niet eens echt
’s Avonds tijdens het eten valt mijn oog op onze fotomuur en blijft hangen bij een kleuterfoto van Luuk. Glimmend, glanzend, uitdagend en ondeugend kijkt hij de camera in. Bovenal vrij. In zijn hoofd. In zijn doen en laten. Een onbevangen ‘Ik mag er zijn’ straalt hij daar uit. Omdat foto’s niet geëtiketteerd zijn. 10 jaar later. Laatste gesprek met Luuk’s mentor.
Ik ervoer een moment van paniek. Mijn keuzes waren eenvoudig: óf ruim 5 uur de berg afdalen, of, in ’t donker, doorgaan naar de top. Het was zondag 16 oktober 16:30. Ik stond op 2500 meter hoogte, halverwege een berg vlakbij Aosta in Noordoost Italië. Van de avond daarvoor wist ik dat het om 18:30 donker zou worden. Ik moest
Edwin van de Bospoort Lees verder
Daar stond ik ineens zo maar op het podium met mijn held Brian Solis, een bekend auteur en veelgevraagd spreker. Wie had dat ooit kunnen denken. Ik op het podium naast de man die de hele wereld afreist om te spreken, en die ik al jaren volg en die mij enorm inspireert. Brian Solis is klein van stuk, veel kleiner
Oma Stien Oma Stien is heen gegaan en we missen haar allemaal. Met een leeftijd van 98 jaar haalde ze net niet de 100 jaar. Eigenlijk was Oma Stien helemaal niet mijn oma, maar de grootmoeder van mijn vrouw. Toch was Oma Stien was ook een beetje mijn oma. En dat was ze van velen, bleek wel uit de vele
