Het is een paar minuten na middernacht, wanneer ik zachtjes de sleutel omdraai in de zware voordeur van ons nieuwe huis. Het ruikt nog naar verf. Op sommige plekken hangen peertjes aan het plafond. Of alleen draadjes. Maar het is heel mooi aan het worden. Wat is het toch fijn om na een zinderende muziekavond veilig thuis te komen. Het […]
Ik was mijn sprankel kwijt. En ik had het me niet eens gerealiseerd. Totdat ik hem ineens terugvond. In Brazilië, na een cruise op een boot met 150 digital nomads. Ruim 10 maanden worstelde ik al met mijn gezondheid. Kennelijk had ik na het auto ongeluk twee jaar geleden toch steeds meer van mezelf gevraagd dan slim was met een
Hier zit ik, op een houten stoel. Het zonnetje schijnt naar binnen. Ik zit onder begeleiding in meditatie met mijn ogen dicht, de tranen rollen over mijn wangen. Ik vind er beetje bij beetje mijn tot dan toe voor mij onzichtbare ik. De dingen die ik blijkbaar diep heb weg gestopt. Momenten van vroeger en nu dwarrelen voorbij. Vergeten momenten
Waar de eerste 30 jaar van mijn leven alles vanzelf leek te gaan, is het tij gekeerd de laatste drie jaar. Ook in 2015 waren er veel dieptepunten, maar gelukkig ook een aantal hoogtepunten. Mijn moment van 2015 was een combinatie van deze twee. Nadat mijn vriendin bijna drie jaar geleden de diagnose kreeg van een chronische ziekte, stond ons
Ik besta! Zelfstandig op twee benen, blik vooruit, vol trots en energie om er keer op keer wat van te maken en er voor gaan. Een avontuur beleven dat met veel vallen opstaan langzamerhand vorm en een fundering krijgt. Het vormen is een proces waarin ik moet anticiperen op wat ik tegenkom, luisteren naar mijn gevoel en keer op keer
Daar reden we dan. Dwars door California over Highway 1. Een prachtige rit langs de kustlijn van California van San Francisco naar Los Angeles. Het had niet veel gescheeld of ik had deze prachtige rit helemaal alleen “moeten” doen. Een enorm gevoel van trots bekruipt me wanneer ik naar rechts kijk. Daar zit Karin en ze geniet met volle teugen
Joeke-Remkus de Vries Lees verder
Mijn moment. Eigenlijk een opeenstapeling van sub-momenten. Als een spons laat ik me tot halverwege dit jaar leegzuigen. Keer op keer. Alsof ik er zelf niet bij ben, laat ik het gebeuren. Negatieve energie krijgt de overhand. Uit balans. Uit het lood geslagen. Instabiel. Gevoelens knallen als een bal in een flipperkast heen en weer. Troebel is het. Mag het
Afgelopen september ben ik getrouwd. Een dag vol liefde met alle dierbare mensen uit ons leven. Iedereen deze dag al heeft meegemaakt, begrijpt dat dit mijn moment van 2015 was. De dag na onze bruiloft plaatste Jolan Roose het volgende blog, het beschrijft de sfeer perfect. Gister was ik op een bruiloft van één van mijn meest nabije, liefdevolle vriendinnen.
Edwin van de Bospoort Lees verder
De tranen stroomden over mijn wangen en dat voor een volle zaal. Ik schrok er zelf van. Ik die altijd maar doorgaat en niet graag mijn gevoelens toont. maar het gebeurde gewoon….en dat live on stage. Het was 26 maart, de dag dat niet alleen Periscope officieel gelanceerd werd maar ook het boek social media in zorg en welzijn. Een
Al jaren hebben we het erover, kunnen we geen pleegouders worden? Wat zou het toch mooi wezen. En dit jaar is de kogel door de kerk. We gaan het doen! We schrijven 2015 en wij worden pleeggezin! Vroeger was ik er zelf één; een pleegkind. Meer dan twee jaar heb ik in Lochem bij de familie Van der Maas gewoond.
