Het moest op de gang gebeuren. Alleen, zonder ons. Ik zocht het nummer op in mijn iPhone en gaf hem het toestel. Hij stond op en liep weg van de tafel waaraan wij zaten. Alleen. Naar de gang, hij en zijn boodschap. Die middag had hij het te horen gekregen. Eerst had hij nog op de eerste verdieping in zijn […]
BAM!! in de eerste 3 woorden staat mijn Moment van 2017. Mijn nieuwe achternaam! Ank Charlotte van Beek. Lekker ouderwets en eigenlijk ben ik dat ook. Naast ouderwets ben ik ook zo gek als een deur en na een oproep op RTL4 over speciale verhalen wat ging om samengestelde gezinnen en een originele manier om iemand ten huwelijk te vragen
Het begon allemaal zo’n drie weken voor Kerstmis. Op weg naar waarschijnlijk een van de grootste veranderingen in mijn leven. Hoe dan ook, was het een van de grootste dingen die ik in mijn leven heb gedaan. Inmiddels was ik al een tijd gestopt met werken en eigenlijk gestopt met… alles. Er was weinig meer, op mijn bed, de wc
Lisanne van der Vaart Lees verder
Niet dat ik vroeger er veel over nadacht, in tegenstelling tot vriendinnetjes, maar ik wilde wel graag een Princesse jurk. Zo’n hele grote. Waar Sisi in de film in rond loopt. Van zijde en met bloemetjes. En dan ook heel veel bloemen (verse!) in het lange haar. Net als Sisi. Ik kan me ook niet herinneren dat anderen mij ooit
Ik zie mijn leven als muzikant als een zoektocht naar mezelf. Ik zing, schrijf liedjes, improviseer en werk met iPad, loops en synthesizers. Na mijn afstuderen aan Berklee in Boston, reis ik al bijna 3 jaar met mijn man Ted tussen Leiden en New York, waarbij we ons steeds verder van huis voelen. Maar wat is thuis? Vorig jaar, toen Ted
Het is nog vroeg. Het gras is nat onder mijn voeten. Afgelopen nacht onweerde het heftig, gelukkig heeft mijn tentje dat overleeft. Ik kijk rond op het mannenveld van het Hieros Gamos Festival. Het is 6 juli, langzaam loopt het veld vol met mannen. Ze komen het veld op en worden daarbij ondersteund door de klanken van diverse drums. Witte
Wat een dag was dat, 28 februari 2017. Het was de, voor sommigen, beruchte derde dag van de wintersportweek. Niet zomaar een wintersportweek. De eerste wintersportweek voor Nora en Irene, de eerste keer op de lange latten, de eerste keer in een skilift, voor alles een eerste keer. En ook niet zomaar een wintersportweek. We waren ter ere van de
Nazomer op Texel. Na weken voorbereiding is mijn ieniemienie-expeditie een feit. Ik kampeer. Op mijn eigen eiland. Bevochten op de beperkingen die de altijd aanwezige chronische vermoeidheid met zich meebrengt. Genietend van de triomf wil ik in mijn slaapzak nog even mijn onderweg gemaakte foto’s bekijken. Maar dat lukt niet, want ik zie dubbel. En niet een beetje ook. ‘s
Opruimen is ook een confrontatie met het verleden. Ik wilde nooit meer contact met haar, maar ik kon het niet over mijn hart krijgen haar lievelingsknuffel Brumm weg te gooien. Daarom stuur ik een mail. Een klein bericht, maar een grote overwinning voor mij. Het hele jaar staat al in dienst van het kleine huisje dat ik aan het bouwen
Hendrik-Jan de Wit Lees verder
Na jaren van roofbouw plegen ging ik dit jaar op zoek naar meer zelfzorg, zelfinzicht en ‘het juiste midden’. Daar waar je jezelf niet afwijst zoals anderen dat voor jou deden. Ik was goed op weg, vele kilo’s lichter, gezond eten, sporten, bijna weer als nieuw. Met hier en daar een uitzondering, want je moet toch voelen dat je leeft
