18 april 2014. Half 9 s’ ochtends op goede vrijdag. Ik ben al een paar uur op mijn kantoor en kom net van de wc. Twee oproepen gemist van mijn overbuurman. Ik bel hem terug. In gesprek. Andere oproep Marcel, die verderop in de straat woont: “Jw, je huis staat in Brand. Geen geintje”. Paniek slaat toe. Mariëlle! Zou zij nog […]
Jan Willem Alphenaar Lees verder
6 oktober.Toen zat ik er helemaal doorheen. Een jaar lang heb ik geprobeerd bezoekers naar mijn theatervoorstelling te krijgen. Met weinig resultaat. Ik twijfelde al lang aan mijn marketingvaardigheden, maar nu ging ik ook twijfelen aan mijn voorstelling zelf. Ik had mooie recensies. Was dat dan alleen maar omdat mensen me zo dapper vonden dat ze niet iets anders durfden
Dit jaar heb ik voornamelijk gereisd zonder te bewegen met als hoofd thema geduld……. Het sub thema : De geest is als een universum. Het wordt voortdurend uitgebreid …….. De verwondering groeit……… De beelden zijn met google glass geschoten.
Daphne Channa Horn Lees verder
Ik mocht van de zomereen lichtje laten schijnenin het wereldbeeld van dierbaren. Hun leven werd overschaduwddoor een deken van niet te bevattenen aanstormend verlies. We maakten de wereld sameneven een stukje kleiner, behapbaaren speelden universele waarden. Obstakels vervaagden, alles konom samen weer even een te zijn. Mijn mooiste moment in jaren. Guido Crolla, digitaal bekend als @Denkbeeldhouwer. Wat ik geef is
Het Moment van het afgelopen jaar was 28 juli 2014 toen we ons met het hele gezin inschreven in onze nieuwe, Nederlandse gemeente. Na bijna 8 jaar in het buitenland verhuisden we terug naar Nederland met ons gezin, waarvan twee leden überhaupt nog nooit in Nederland hadden gewoond. Wat het me geleerd heeft, die verhuizing en eigenlijk het hele jaar,
Ik ben last minute inkopen aan het doen. Goedkope broeken bij C&A. Zodirect stappen we in het busje. De band is weer bij elkaar. Met Eton Crop gaan we weer naar Engeland voor een klein toertje. We zijn sinds lang weer bij elkaar voor een festival dat herdenkt dat de Britse dj John Peel tien jaar dood is. De man
Sommige momenten zijn klein van aard, maar groots in impact. Zo ook mijn moment het afgelopen jaar. Grote momenten waren er genoeg. Het verlies van nabije dierbaren. Wederom. Een beloonde ambitie; ik werd benoemd tot digitaal directeur. De beslissing te vertrekken. De stad uit. Richting zee. We vonden ons droomhuis. Ruimden puin. Kochten en verkochten in drie weken ons thuis.
Ik doe de tuindeur dicht. Buiten schuif ik één van de stoelen opzij. Ziezo, precies op de goede plek. Ik ga zitten, sluit mijn ogen en laat de zon op mijn huid schijnen. Ik doe niks, ik ben niet bezig, ik hoef niks. Ik herken mezelf bijna niet meer. Ik ben toch die jongen met altijd een telefoon of een
Het voelt wat gek om te schrijven: elke keer als ik de wc-deur open, zie ik mezelf hangen. Op het prikbord hangt een pagina uit Vrouw-magazine, met mij, in mijn ondergoed. Trots opgehangen door Marco, die niet trotser kon zijn dan een aap met zeven lullen. Het bezoek herkent mij er bijna niet in, zo anders is de foto dan
“Vloeken is aangeleerd” lees je wel eens….maar vandaag kon ik een klein vloekje niet onderdrukken! Het bericht dat Cees van der Pluijm was overleden kwam als een donderslag bij heldere hemel!Wie was Cees? Zoals hij zichzelf omschreef was hij Parkdichter bij Sonsbeek Park, Docent Poëzie, Beschouwend Schrijven en Kunst- en Cultuurgeschiedenis bij HKU | Theater en Schrijver, presentator, dagvoorzitter, communicatietrainer,
