Karin Winters 4 december 2019. ‘Heb je het geluid wel aanstaan?’ ‘Wat nu als ze niet bellen?’ ‘Hoe laat had ze gezegd dat ze zou bellen?’ Nee, we wachten niet op de uitslag van een examen of een bericht van de staatsloterij. Al voelt het wel zo. Zijn we gezakt of geslaagd? Om kwart over 5 rinkelt de telefoon. De […]
2019 is het jaar dat mijn compagnon Jody en ik het tienjarig bestaan van ons bureau vierden. Dat deden we in Girona en dat was fantastisch. 2019 was ook een pittig jaar, zakelijk gezien. Er gebeurden dingen die niet in het boek “ondernemen voor Dummies” stonden. Het leidde ertoe dat we voor het eerst een hele vervelende ontslagzaak meemaakten. Voor
“Ik ga voor mezelf beginnen!” die worden sprak ik op 3 mei van dit jaar uit toen ik voor zoveelste keer een leuke baan aan m’n neus voorbij zag gaan. Ik zat weliswaar bij de laatste 5 van de 250 kandidaten voor een functie als video producer bij een Zwitsers multinational maar daar schiet je uiteindelijk niks mee op. Fast
Al vanaf dat ik jong ben komt de term ‘La Courtine’ zo nu en dan langs. Mijn Pa vertelt zo af en toe verhalen uit zijn diensttijd eind jaren 50. Niet dat mijn pa met veel plezier over zijn diensttijd spreekt. In tegendeel; ik heb weinig goeds gehoord over zijn tijd in het Nederlandse leger. Zijn diensttijd voltrok zich midden
16 mei 2019, Paro In gedachten verzonken vlieg ik over het schitterende Himalayagebergte. Het vliegtuig is zojuist opgestegen vanuit Paro. Ik staar uit het raam en realiseer me dat dit een van mijn mooiste reiservaringen is. Vanochtend word ik wakker met een dubbel gevoel; ik wil Bhutan nog niet verlaten, omdat dit land mij een bepaalde rust en energie geeft
Eind 2018 schreef ik in het laatste hoofdstuk van mijn tweede blogboek: ‘Het leven bestaat niet ieder jaar uit winst en succes. Om te kunnen groeien moet je leren dat verliezen je helpt om illusies achter te laten – oude patronen en levensfasen die tot je verleden behoren. Vernieuwing vraagt moed en veerkracht.’ https://bit.ly/2OCyOYE Zo begon ik – april 2019
Ik ben al twee jaar ziek. Depressie. Ik kan niet meer schrijven, niet meer optreden. Het eerste jaar lig ik alleen maar op de bank. Boodschappen doen, koken, ik kan het niet. Mijn gezin beweegt om mij heen. Op kousenvoeten. ‘s Nachts slaap ik twee uur. Een uur aan het begin van de nacht en eentje aan het eind. Ik
“Oh nee, MAMA!”, gilt mijn kind bij het zien van de beelden. Als een stokstaartje schiet het kind omhoog. Met een snik in de stem wordt er een vraag geroepen. Een vraag die alleen een kind kan stellen: “Waarom komen die mensen eigenlijk niet HIER heen?!” Enkele seconden daarvoor liggen we nog opgekruld tegen elkaar aan op de grote bank.
Dinsdag 15 januari 2019 schudde ik onze koning en koningin de hand en wenste ik hun een gelukkig nieuwjaar. Uitgenodigd door Erik Gerritsen, de secretaris-generaal van het ministerie van VWS, vanwege het werk dat we doen om meer betrokken buurten te krijgen met mijnbuurtje.nl. Een mooi moment, dat mijn moment werd door de lading die het had. Toen ik klein
Hanneke van Stokkom Lees verder
Als je heel veel van iemand houdt, dan is het mooiste moment van de ander ook jouw mooiste moment. En dat geldt precies voor mijn moment van 2019. Het voelt als gisteren, maar het is al weer weken geleden: de internationale lancering van het fotoboek ‘Silver’ van Irene Van Nispen-Kress op de belangrijkste fotobeurs ter wereld ‘Paris Photo’ in Parijs.
