27 juli 2020 Foroglio Zoals ik vermoed voor velen was 2020 ook bij mij een vreemd jaar. Het door Corona toch al rare voorjaar kreeg voor mij nog wat, laten we zeggen, bijzondere accenten. Ik had al een behoorlijke periode flink last van mijn rug en in een poging om wat van de extra vrije coronatijd te gaan maken had […]
Bijzonder wat er nu gebeurt. Ik besef mij ineens op dit moment wat een fijn bijzonder moment is het NÚ! Mijn moment is dan ook nu… niet gister, niet morgen, maar nu. Elke dag weer. Mijn moment is nú terug te blikken op dit bizarre jaar. Ik voel mij nu op dit moment dankbaar dat ik gelukkig gezond ben en
Dit jaar is mijn meest karakteristieke, aangrijpendste en mooiste moment van het afgelopen jaar, het meest rustgevende moment dat ik inmiddels kan verzinnen. Het is een vrijwel dagelijks moment, dat spontaan is ontstaan en waar ik elke keer weer blij van word. Het is het moment dat mij telkens weer door de vele slapeloze, bange nachten hielp. Benieuwd geworden wat
Voor mijn moment Van 2020 moeten we even terug naar midden jaren 90 toen mijn broer tussen de spullen van zijn buren – die voor de stort klaar stonden – een schilderij vond. Doen jullie dit naar de stort? Vroeg hij in opperste verbazing. En dag later hing het meest sombere schilderij wat ik ooit had gezien boven zijn schouw. Een
Het is eind 2020. Tijd voor Mijn Moment. De tijd van het jaar, tijd van reflecteren waar ik zo dichtbij ben. Maar het verwoorden lukt nu niet. De woorden haperen in mijn gedachten bij het schrijven van Mijn Moment. Ik val stil. Ik zoek naar woorden om uiting te geven aan die ene ervaring. Woorden geven aan wat er is
Ondanks mijn imposante rij kookboeken blijven mijn kookkunsten al jaren steken. Het lukt me best een maaltje te fabrieken, en soms is het nog heel lekker ook. Maar meestal kookt lief tegenwoordig, want de energie is op rantsoen de laatste jaren. En als ik zelf dan toch wat te eten maak is dat behoorlijk plichtmatig. Snel, simpel, voedzaam. Bekend terrein.
Dit jaar was hét jaar van twee fulltime ondernemers in één huishouden. Daarbij een grote verbouwing van onze vrijstaande garage tot kantoor- en praktijkruimte. Een plek los van ons huis, waar we de ruimte hebben gecreëerd om onszelf op werkgebied verder te ontwikkelen. Samen met Tessa – gespecialiseerd als slaapcoach en loopbaancoach – heb ik een vol jaar achter de
Ik voel verdriet opkomen. Het is vrijdagmorgen en ik heb net gehoord dat mijn oudste broer gaat sterven. Eén van mijn andere broers is de boodschapper van het slechte nieuws. Naast vier broers heb ik twee zussen. We zijn met zeven kinderen. Een gezegend aantal. Onze ouders zijn al geruime tijd geleden overleden. Mijn vader op jonge leeftijd. Mijn moeder
AMAZING staat in grote letters op haar hoodie. Ik zeg dat ik er anders meteen een foto van had gemaakt. Nu kan dat niet, want waar wij zijn mogen geen telefoons naar binnen. Die laat je achter in een kluisje als je door de poortjes gaat. Jeugdgevangenis. Ze zegt dat ze van leren houdt. Dat ze graag leest. En wil
Sandra van Kolfschoten Lees verder
Op die afdeling vol besmette coronapatienten, waar denk je dan aan? Denk je terug aan die dag tijdens de razzia dat je in de kruipruimte je panische neef tot bedaren probeerde te brengen? Krijg je flashbacks van de lijken die je in ‘53 in het water zag drijven? Of komt het beeld van jullie overleden kindje weer boven? Kort daarvoor
